ZIJN

Door het oog van een stakend wolkendek
sloop het park met te late sneeuw in juli naar binnen

En vanaf een golvende marmervloer
werd het het geprojecteerd op
het plafond, de schors
cortex

En we keken
en we waren
zolang het duurde

Zolang het duurde waren wij het smelten van de sneeuw
het ruisen van de kastanje
de geur van haar schors
het rinkelen van het grind

We waren zij
en we vroegen

Rinkel mij grind
geur mij schors
ruis mij kastanje
smelt mij sneeuw

Zolang het duurt