Binnenzeurtje I
Soms begrijp je de woorden niet; de woorden begrijpen jou
Stendhal in Sevilla
Op weer een zinderende ochtend staat naast mij op de pas gewassen antracietkleurige plavuizenvloer van station Cordoba mijn zwarte reistas. Er ligt een boek van Stendhal op waar ik net een aantal bladzijden uit heb gelezen: Het rood en het zwart, waarin Julien Sorel om een week uitstel vraagt en Mathilde onmiddellijke actie verlangt. Ik…
Roer je niet
Ik woon al 28 jaar op dezelfde etage, dicht bij de bezongen Koekjesbrug. Het woordje ‘al’ hoort er blijkbaar bij, want steeds meer mensen zien hun woonplek als tijdelijk, een speculatie object dat in waarde vermeerdert. Ja, op zich is daar niets mis mee, want ergens zijn we allemaal nomaden in dit ondermaanse. Maar toch…
Mijn andere ik
Dit korte weemoedige verhaal van Mario Benedetti (Uruguay 1920) heb ik voor jullie vertaald. Hij was een gewone jongen, zijn broeken versleten, hij las verhaaltjes, smakte tijdens het eten, pulkte in zijn neus en snurkte tijdens zijn siësta. Hij heette Armando en was in alle opzichten gewoon, behalve in een opzicht: hij had een ander…