Lente 2000 verdwaalde ik rond middernacht in Rome. Ik belandde in een vervallen pand waar een soort club gevestigd was. Een ‘catchy’ Italiaans popliedje knalde uit de boxen. Een stap op de dansvloer was genoeg om te worden opgenomen in een charmante meute. Iedereen ging meezingend uit zijn dak. In de eerste ochtendbus schrok ik…
Auteur: J op Tak
J op Tak, 1965, is een Amsterdamse dichter en schrijver
ZIJN
Door het oog van een stakend wolkendeksloop het park met te late sneeuw in juli naar binnen En vanaf een golvende marmervloerwerd het het geprojecteerd ophet plafond, de schorscortex En we kekenen we warenzolang het duurde Zolang het duurde waren wij het smelten van de sneeuwhet ruisen van de kastanjede geur van haar schorshet rinkelen…
Spoorverbinding
De schuifdeuren sluiten al als ik de trein in spring. Ik hoor radiogeluiden. Een licht geagiteerde verslaggever. Een voorovergebogen mevrouw van middelbare leeftijd kijkt gespannen naar haar telefoon. ‘Is een demonstratie uit de hand gelopen’, vraag ik meer geïnteresseerd dan nieuwsgierig. ‘Nou, wat denk je’, zegt ze bozig. ‘Gisteren, een demonstrant doodgeschoten, de mainstream-media melden…
De eerste laatste keer
Ik fietste richting station toen ik me bedacht dat het de eerste keer was dat ik dit jaar zonder jas de deur uitging. Vaak weet je wel wanneer iets voor het eerst plaatsvindt. De eerste keer naar de brugklas, je eerste vriendin. Eerste keren zijn duidelijk, en wanneer die eerste keren mijlpalen zijn, vergeet je…
Gewoon doorleven
Vanochtend werd ik wakker met op mijn netvlies het beeld van een ingelijste zwartwit foto. De regisseur in mijn hoofd had een collage gemaakt van oorlogsbeelden. Militairen, doden, tanks, verwoeste gebouwen. Beelden die al wekenlang op tv te zien zijn. Deze innerlijke foto was niet heel scherp, maar vervaagde nauwelijks in de loop van de…
Niet weg te poetsen
Op de Kinkerstraat stond een jongedame. Op zich niets bijzonders, er staan wel vaker jongedames op de Kinkerstraat. Ook oudere heren trouwens. Maar deze jongedame stond niet zomaar te staan. Haar hoofd neigde naar een kant en haar lichaam wiegde bijna onzichtbaar zachtjes heen en weer, waarbij het grootste deel van haar gewicht op haar…
Ooit gezien?
Nou, ik heb weer eens op een FB-uitdaging aangenomen. Deze hield in: wandel of fiets een rondje door de stad en kijk of je iets ziet wat je niet eerder hebt gezien en dat wellicht ook nog eens vermeldenswaardig is. Dus niet even omlaag kijken en een samenstelling zien van drie kiezeltjes, 2 afgevallen rozenblaadjes,…
Sara’s Lockdowndans 1
Wel of geen goede, goede vrijdag
Goede vrijdag, precies een jaar geleden. Het min of meer dringende advies om thuis te blijven negerend, fietste ik het centrum in. Het was een stralende, zonnige dag, maar er was geen levende ziel te bekennen. Ik koerste richting Centraal Station. Op het stationsplein waar je normaal bijna over de hoofden kunt lopen op een…
Jungleboek
Wij zijn straatboekenDie te weinig zuurstof krijgenen vermolmd door licht stijgend waterIn de maling worden genomenDoor een steeds Ik lees je laterToch zijn we niet alleenOnze letters gaan op bezoekBij boeken die spanning en tijd gevenGeschiedenis laten levenKlunzen doen kokenEn elke gevangen zinWeer laten lopen